..kad spuste se magle
kad snijeg se prima
sjetim se češće tad..
da ima jedan ponosni grad
Bakar mu je ime,
da baš svi za njega znate
začudilo bi me,
u mom srcu ima posebno mjesto
iako više ne svraćam često,
sudba je htjela
da sam se tamo rodila,
u kamenoj kući na samoj obali
gdje se još uvijek skupljaju galebovi,
i danas kad dođem, prolazim skalama dragim
do gornje zagrade gdje se i zaustavim,
do samih vratih me tjera znatiželja
što se promijenilo od kad nisam bila,
na kraju svakog boravka
ne odlazim tek tako
vrećicu punu baškota
nosit mi je lako....
Nema komentara:
Objavi komentar